XIV

/Alek/

Nadal nie umiem się odnaleźć po tej akcji, którą zgotowała mi i Toli

była żona. W życiu bym się nie spodziewał po niej takiego wybuchu i takich słów, które wystosowała w kierunku blondynki.Oczywiście następnego dnia przeprosiła mnie za to i chciała również przeprosić Lipińską, ale było to fizycznie nie możliwe, bo ona już zdążyła wrócić do Gdańska, a ja nadal nie miałem do niej numeru.Leżąc na stole rehabilitacyjnym w rękach Marka odliczam już n-ty raz do 10., by w końcu zebrać się na odwagę i poprosić o numer do jego córki. Chodzi mi też o to, bym i ja mógł przeprosić ją za tą całą sytuację, bo na pewno mogła poczuć się niezręcznie. Nie jestem jednak do końca pewien czy chodzi mi tylko o to…

To niedorzeczne, ale ciągnie mnie do Toli. Podoba mi się jej cięty język, jej niezależność i to siła, z którą podchodzi do życia. Wydaje się być osobą, którą ciężko złamać i która może wiele znieść. Może dlatego nie boję się, że ją skrzywdzę. Mnie już nie stać na takie waniliowe uczucie o jakim mówił Grey. Cholera! Do kogo ja się w ogóle porównuje?! Ta książka ma na mnie zdecydowanie negatywny wpływ, ale wiele problemów w niej zawartych można przełożyć na codzienne życie każdego z nas. Tak rozmyślając o erotycznej powieści, nie zauważyłem skończonej przez Marka pracy.

-Masz jeszcze jakieś życzenie? Coś ci jeszcze dolega?- fizycznie nic mi już nie dolega. Mogę nawet powiedzieć, że forma z meczu na mecz idzie w górę, a przez wielu nazywany jestem przywódcą drużyny z Podkarpacia. Tu chodzi o coś zupełnie innego, ale nie mam odwagi, by się odezwać i powiedzieć co mi leży na sercu.

-Bo chodzi o to, że ja…

-Wiem o co ci chodzi Alek.Rozmawiałem niedawno z moją córką i uważam, że również z tobą powinienem odbyć taką rozmowę…- o cholera. Zaczynam się czuć jak nastolatek, który został przyłapany na pocałunku z córką nauczyciela. Może jak on mi powie, żebym się odpierdolił od jego córki to mi przejdzie i nie będę snuł żadnych planów na przyszłość z naszą dwójką w rolach głównych. No bo to przecież chore. Marek mógłby być moim bratem, ale i Tola mogłoby być moją siostrą. Wniosek? Zbiorę swoje cztery litery, ogarnę się pod prysznicem i zadzwonię do Izy. Ona mi przypomni, że ja już wyrosłem ze stałych związków, że nie nadaję się do głębszych uczuć.

-Nie bój się tak, nie jestem na ciebie zły. Ba, nawet jestem w stanie to zrozumieć.- otwieram oczy szerzej. Chyba zaraz poproszę go o to, by to powtórzył, bo nadal nie wierzę. On nie ma pretensji o to, że chce dobrać się do jego córki facet 11 lat starszy? Ciężko mi jest w to uwierzyć.

-Spotkajmy się dziś wieczorem i pogadajmy, ok.? Może wpadnę do ciebie koło 20?- nie wiem nadal co się dzieje, ale kiwam głową. Chyba nie przyjdzie do mojego mieszkania z siekierą, więc mogę zaryzykować. Zawsze można napić się piwa, a co z tego wyjdzie to się okaże.

-Naprawdę ci to nie przeszkadza, że ja i Tola?- ja i Tola co? To śmieszne i niedorzeczne. Wiecznie się kłócimy, dogryzamy sobie na każdym kroku. Nie przeszkadzało mi to dostrzec w jej osobie czegoś wyjątkowego. Jest wyjątkowa, jest inna niż wszystkie dziewczyny, które znałem.

-Wszystko powiem ci wieczorem. A teraz idź i powiedz Igle, że czekam na niego i jego kolana.- tak też zrobiłem. Do szatni wróciłem w jakimś dziwnie dobrym nastroju. W środku nie było już wielu zawodników. Szybki prysznic postawił mnie na nogi. Kiedy wychodziłem z hali, obok mojego samochodu stała Iza. Nawet nie zdążyłem do niej zadzwonić.

-Chyba pan zapomniał o moich potrzebach panie Akhrem…- tak się do mnie przyssała, że treningowa torba wypadła mi z ręki. W głowie zapaliła się czerwona lampka, że parking jest przecież widoczny z okien gabinetu fizjoterapeutów. Na pewno bym miał dziś o czym rozmawiać z Lipińskim, gdyby mnie zobaczył w takiej sytuacji z inną kobietą. Udało mi się jakoś wsadzić do samochodu.

-Spokojnie, bo mnie udusisz.- niestety takie słowa jak „spokojnie” czy „wolno” nie są ulubionymi słowami Izy. Dobrze wiedziałem, że chciała pieprzyć się ze mną w samochodzie, ale udało mi się jakoś powstrzymać jej pożądanie aż do mojego mieszkania. Tam nie było już dla mnie żadnej taryfy ulgowej.

-Zrobimy to dzisiaj po mojemu.- nie miałam ochoty na to, by przejąć inicjatywę. Ona za to miała ochotę na wszystko. W drodze do mojej sypialni w pośpiechu pozbywaliśmy się ubrań. Kiedy dotarliśmy do łóżka, popchnęła mnie w jego kierunku i okraczyła moje biodra. Całowała szyję, poznawała na nowo fakturę klatki piersiowej. Przygryzam dolną wargę, gdy jej dłoń pojawia się w moim kroczu i zręcznym ruchem pozbawia ostatniej części przyodziania. Wiem co teraz zrobi. Jako jedyna z moich partnerek przeszła do seksu oralnego na porządku dziennym. Nigdy nie nalegałem i nie naciskałem, ale co mam zrobić, że jest mi kurewsko dobrze, gdy jej pełna usta obejmują mojego członka? Rozgrzany do czerwoności, odzyskuję siły i przewracam ją na plecy. Teraz to ja zaczynam dominować. Usuwam z jej ciała biustonosz, rzucając go za łóżko. Muszę pamiętać o tym, by go stamtąd usunąć, bo potem znów Igor znajdzie element bielizny Izy w poszukiwaniu części do swojej zabawki. Bawię się nią i uwielbiam patrzeć, gdy wzrokiem prosi, wręcz błaga o więcej. A ja się z nią przekomarzam. Mój język zatacza kółka wokół jej pępka, ale nie jedzie niżej. Wracam z powrotem do piersi, przygryzając sztywne brodawki.

-Alek do cholery!!!- uśmiecham się lubieżnie na ten okrzyk i do jednego z palców wsuniętych do jej kobiecości, dołączam drugi. Wije się przede mną jak pies na trawie, próbujący się pozbyć niechcianych lokatorek w postaci pcheł. W najmniej oczekiwanym momencie wchodzę w nią, sprawiając jej tym niesamowitą przyjemność. Dyszy ciężko, ale nie zwalnia tempa. Jej biodra synchronizują się z moimi pchnięciami, zdecydowanie zwiększając głębokość penetracji. Jadę już na oparach, a ostatnie pchnięcie jest drogą do naszego obopólnego spełnienia. Padam zziajany obok ciała Izy, próbując wytracić łapczywość połykanego przeze mnie powietrza. Izabela przeciera wierzchem dłoni moje przepocone czoło.

-Już nigdy nie chcę na ciebie tak długo czekać.- no tak, nasze ostatnie spotkanie miało miejsce ponad miesiąc temu. To znaczy widzieliśmy się niedawno, ale nie chodzi nam przecież o dyskusje na temat najlepszego detergentu do mycia umywalki w łazience. Jej słowa uświadamiają mi coś ważnego. Przez ten miesiąc żyłem naprawdę jak trzeba. Owszem, zdarzyło mi się wypaść do klubu, ale nie kończyło się to wszystko przygodą na jedną noc. Przez te 30 dni potrafiłem żyć jak człowiek bez potrzeby zmiany partnerek jak rękawiczek? Dopóki pod halą nie zobaczyłem Izy, mogłem śmiało powiedzieć, że są dla mnie jeszcze na tym świecie szanse i mogę być w normalnym związku. Rzeczywistość jednak zweryfikowała wszystko.

Patrzę na zegarek. Cholera jasna! Przecież za pół godziny będzie tu Marek, chcący rozmawiać ze mną o relacjach łączących mnie z jego córką, a ja tu leżę sobie jak gdyby nigdy nic z nagą kobietą, od czasu do czasu całując ją namiętnie.

-Iza ja zapomniałem, że jestem umówiony. Nie chcę być nie miły, ale…- ale zabierz swój stanik spod mojego łóżka, ubierz się, popraw potargane włosy i opuść moje mieszkanie. Jak to dobrze, że ona w pełni rozumie ten układ i nigdy nie mówi, że chciałaby zostać dłużej niż jest to wskazane. Na odchodne ostatni raz wpija się w moje usta niczym lekarska pijawka i wychodzi. Zostaję sam. Mam 5 minut na to, by doprowadzić salon do względnego porządku. Zaczynam jednak od szybkiego prysznica. Trudy popołudnia spływają po moim ciele wraz z niezbyt gorącą wodą. Nie trwa to jednak długo, bo nie mam aż tyle czasu na relaks. Wychodzę spod prysznica i idę do sypialni, by znaleźć jakiś ciuch. Moje myśli gwałtowanie uciekają w kierunku ostatnich wydarzeń. Już wiem, że to nie może się udać. Ja nie potrafię się zmienić.

Pukanie do drzwi uświadamia mi, że po ich drugiej stronie stoi Marek, ciekawy moich uczuć względem jego córki? I co ja mam mu powiedzieć? Że Tola wpadła mi w oku i nadal jest na liście niezdobytych i nawet jeśli moje serce bije na jej widok trochę szybciej i mocniej, to nic nie mogę z tym zrobić, bo nie nadaje się do stałego związku? Otwieram drzwi i zamieram. To nie Marek, to jego córka.

-Tola co ty tu robisz? Przecież ferie już się skończyły, a ty wróciłaś do Gdańska.- nie miałem prawa jej się tu spodziewać.

-Przyjechałam do taty na weekend. Powiedział, że umówił się z tobą, ale tak naprawdę to my powinniśmy porozmawiać.- wpuszczam ją do środka. Jej węch od razy wyłapuje obecność damskich perfum. Iza używa naprawdę intensywnego zapachu, ale ja zdążyłem się już do niego przyzwyczaić. Jest wyraźnie tym faktem zasmucona i szybko łączy fakty.

-To nie ma już sensu. Pójdę sobie, bo nic tu po mnie. Nie lubię się dzielić tym, co mogłoby być tylko moje.- chce wyjść, ale zachodzę jej drogę. Nie spodziewałem się takich słów. Już dawno mówiłem, że lepiej mi się żyło ze świadomością, że Tola ma na mnie alergię.

-Zostań, porozmawiamy.- zdejmuję jej płaszcz i prowadzę do wewnątrz. Nigdy nie przeprowadzałem takich rozmów i trochę się denerwuję…

Ci, którzy nie pa­miętają przeszłości, ska­zani są na jej powtarzanie.

/Tola/

Powrót do Gdańska miał pomóc mi się wyciszyć i nabrać dystansu, ale okazał się kompletną klapą. Miałam nadzieję, że Kinga będzie już w zdecydowanie lepszej formie i powoli zacznę odzyskiwać moją przyjaciółkę. Nie było tak. Owszem, Lijewska wróciła do szkoły, ale była cieniem siebie samej. Przestała się odzywać na lekcji. Nagle nauka stała się jedyną rzeczą, jaką można zająć się w szkolnej ławie. O rozmowach na nasze tematy nie było mowy. Kinga przychodziła do klasy ostatnia i wychodziła z niej jako pierwsza. Rozmawiałem na jej temat z panią Justyną i zdążyłam wywnioskować, że coś jest na rzeczy z Bąkiewiczem. Powinnam ją sama zapytać, ale bałam się odtrącenia. Chyba bym nie zniosła, gdyby mi powiedziała, że to nie moja sprawa. A może to tylko moje paranoje? Może to ja powinnam zrobić pierwszy krok i byłoby OK.? Nie mogę przecież zapominać przez co musiała przejść w ostatnim czasie moje przyjaciółka. Nie mniej jednak nie mogę przejść obojętnie obok faktu, że nasza więź ulega rozluźnieniu. By o tym nie myśleć, znów pojechałam do taty. Tym razem jednak nie korzystałam z usług PKP, a wzięłam samochód mamy i pojechałam pierwszy raz w tak daleką podróż. Mam to szczęście, że moja rodzicielka nigdy nie zataczała nade mną przesadnego parasola ochronnego i na wiele mi pozwała. Do dziś wyznaje zasadę, że jak się człowiek nauczy czegoś samodzielnie i bez niczyjej pomocy, to zostanie mu to już na zawsze. Droga do Rzeszowa minęła mi całkiem przyjemnie. Gorzej przeżył to ojciec, który nie miał pojęcia, że przyjadę do niego samochodem. Aż z tego wszystkiego zadzwonił do mamy i porządnie ją opieprzył, ale szybko mu przeszło i zaczął się cieszyć, że znów mnie widzi. Wraz z przyjazdem tutaj liczę na to, że pójdę jutro na mecz Resovii z Jastrzębskim Węglem. Powiedziałam od razu tacie o swoich planach, a ten opowiedział mi o swoich na piątkowy wieczór. Zamarłam, gdy dowiedziałam się, że umówił się na spotkanie z Alkiem. O tak, ten osobnik zdecydowanie zbyt śmiało poczyna sobie w moich myślach i robi to zupełnie niechciany. Na razie przyznaję to sama przed sobą, ale jestem nim kompletnie zauroczona. Do szpiku kości przeszywa mnie błękit jego spojrzenia, a szczery uśmiech przyprawia o mdłości. Doszło nawet do tego, że ściągnęłam sobie z Internetu jego zdjęcia i zapisałam na karcie pamięci w telefonie. Aż taka odważna nie jestem, by ustawić sobie je na tapecie, ale wieczorami zdarza mi się do niego wzdychać. On naprawdę nie jest taki zły, jak mi się wydawało i potrafił mi to udowodnić w sytuacjach, kiedy byliśmy sami. Wydaje mi się, że ten Alek macho to tylko taka poza, a tak naprawdę to gdzieś głęboko w jego sercu jest zupełnie innym człowiekiem.

-Tylko Tola nie zepsuj niczego. Jeśli ci na nim zależy to szczerze mu o tym powiedzieć.- nic takiego prawda? Mam jechać do mieszkania Alka zamiast taty, robiąc mu niespodziankę. Według taty to takie proste porozmawiać z facetem o miłości, a ja jestem zupełnie innego zdania. Nie mniej jednak wdzięczna mu za to, że z takim zrozumieniem przyjął moje miłosne rozterki, nie sprzeczam się z nim o to. Droga do mieszkania Akhrema zajęła mi zdecydowanie zbyt wiele czasu, a to dlatego, że miałam chwile zwątpienia, a dwa razy to nawet zawracałam. Coś jednak nie pozwalało mi wrócić ostatecznie i w końcu stanęłam przed jego drzwiami, znęcając się nad dzwonkiem. W końcu mi otworzył i wcale się nie dziwię, że ma taką minę. Ja też byłabym zdziwiona, gdyby nagle zapukał do drzwi mojego gdańskiego domu.

-Tola co ty tu robisz? Przecież ferie już się skończyły, a ty wróciłaś do Gdańska.- nie czuję się dobrze. Mam wrażenie, że jest na mnie zły. Może myśli, że go nagabuję i próbuję do czegoś zmusić? Do tego jeszcze czuję w przedpokoju intensywny zapach perfum…kobiecych perfum. Mogłabym pomyśleć, że właścicielką tego zapachu jest Natalia, ale zupełnie inne rozwiązania przychodzą mi do głowy. Nagle moja teoria wysnuta na temat osobowości Białorusina traci na wartości. On może kiedyś był kochającym mężczyzną, ale to było wtedy, gdy był z Natalią i kiedy ona rodziła mu dzieci. Teraz coś mu się poprzestawiało w dupie i już tak nie potrafi. Teraz musi się coś dziać. Nie może być wierny jednej kobiecie, bo takie związki go nudzą. A ja nie przywykłam do haremu.

- To nie ma już sensu. Pójdę sobie, bo nic tu po mnie. Nie lubię się dzielić tym, co mogłoby być tylko moje.- ja to powiedziałam?! Zajebiście! Teraz to już w ogóle w jego oczach wyjdę na zdesperowaną nastolatkę, która zakochała się w dojrzałym mężczyźnie bez szans na happy end. Tata kazał mi załatwić sprawę do końca, ale nie potrafię. Chcę wyjść z jego mieszkania, ale zachodzi mi drogę. Mam na wysokości jego klatki piersiowej twarz. Muszę zadrzeć głowę wysoko do góry, by zobaczyć jego oczy.

-Zostań, porozmawiamy.- zdejmuje mój płaszcz. Robi to jakoś niemrawo. Nie wiem które z nas boi się bardziej, on czy ja? Wchodzę do jego salonu i siadam na kanapie, trzymając dłonie na kolanach. Z kuchni przynosi nam po szklance wody. Wypijam ją jednym haustem. Z tego wszystkiego potężnie zaschło mi w gardle.

-Trochę mnie zaskoczyłaś, bo spodziewałem się Marka.- nie ma sensu zwalać wszystkiego na zaskoczenie, aczkolwiek biorę jego słowa za jakieś pocieszenie. Nieznaczne, ale jednak.

-Tata uznał, że powinniśmy porozmawiać szczerze o tym co jest…- boję się dokończyć tych słów, by go nie rozśmieszyć.

-Tola ja sam nie wiem co jest między nami. Na pewno cię pożądam, na pewno podnieca mnie twój widok, ale ty masz 19 lat i naprawdę nie powinnaś bawić się w związki z takim mężczyzną jak ja.- jakim? Miałam okazję się teraz dowiedzieć. Bez ogródek opowiedział mi pierwszą zdradę Natalii oraz odkryte przez niego doświadczenia podczas podwójnego życia. Cholera jasna! Ja rzeczywiście nie potrafiłabym żyć z myślą, że każdy jego wyjazd na mecz może skończyć się zdradą. Ale z drugiej strony? Przecież ludzie się zmieniają i ja wierzę, że on też by potrafił. Oczywiście, gdyby tylko tego chciał. Trudno mi jest sobie wyobrazić, że robi to dla mnie. dla tych moich już za długich blond włosów, dla niezbyt płaskiego brzucha i ciętego języka. Tylko co ja mam zrobić, że ja się zakochałam? Będąc tu z nim i patrząc w jego oczy jestem skłonna powiedzieć, że się zakochałam. Fakt, przestraszyła mnie ta historia z jego życia, ale nie odstraszyła. Jest jeszcze coś, co mnie ciągnie w jego kierunku. Jest niesamowicie szczery, a mi szczerość zawsze imponowała. Z łzami w oczach opowiada mi o swoich synach i o tym, że jest fatalnym ojcem, bo zostawił je i ich matkę dla chwil uniesień. Jestem zupełnie innego zdania, bo widziałam jak wspaniale zajmuje się Danielem, swoim młodszym synem.

-Alek uspokój się. Na pewno nie jesteś złym ojcem i nie wolno ci tak myśleć.- chwytam jego twarz w swoje dłonie i wpatruję się w jego oczy. Przygryzam wargę na ten widok. Decyduję się pierwsza na ten krok. Muskam delikatnie jego usta. Nieruchomieje, ale nie odsuwa się. Ponawiam to, tym razem mocniej, a on przejmuje inicjatywę. Kurwa, jak on całuje! Robi to w taki sposób, że zapominam o Bożym świecie. W dole brzucha czuję rosnące pożądanie. Popchnął mnie delikatnie na kanapę, nie przestając mnie całować. Jego usta znalazły drogę do mojej szyi i dekoltu. Nie chciałam, żeby przestawał, ale zrobił to.

-Tola ty jesteś pewna, że tego chcesz?- nie wiem o co on pyta. O to czy chcę się z nim kochać czy chcę kochać go przez całe życie? W sumie to na oba pytania mam tę samą odpowiedź.

-Jestem pewna, Alek. Kocham cię.- to takie naiwne z mojej strony. Jestem głupia i pewnie jeszcze do końca nie wiem co to miłość, ale pierwszy raz używam tych słów w jego obecności. Nie liczę na to, że on odwzajemnia moje uczucie. Ale może z czasem? Może kiedyś mnie pokocha? 

Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości...

~*~

Nie będę tego ciągnąć, tak jak mi się na początku wydawało. Nie będę też mówić kiedy to się skończy, bo sama do końca nie wiem. Wszystko się na razie toczy tak, jak zaplanowałam, ale nie jestem do końca zadowolona z dalszego przebiegu sytuacji.

JUŻ ZA TYDZIEŃ! POLSKA! <3

Jakby ktoś jeszcze nie miał mnie dość, to zapraszam tutaj<klik>

Pozdrawiam i do napisania :*